فیلم پدر از زاویه دید یک منتقد

فیلم پدر به کارگردانی فلوریان زلر بر اساس نمایشنامه 2012 به نام پدر
تحلیل گر فیلم علی عنبری

ریال نیوز : فیلم سینمایی درام محصول مشترک فرانسه و انگلستان تولید سال 2020 به نویسندگی و کارگردانی فلوریان زلر است.
بازیگران اصلی فیلم آنتونی هاپکینز , الیویا کلمن , مارک گیتیس , ایموجن پوتس , روفس سوئل و اولیویا ویلیامز هستند , این فیلم داستان پیرمردی را دنبال میکند که باید با پیشرفت از دست دادن حافظه خود مقابله کند.

در طول تماشای این فیلم بیننده یک نوع بیماری را تجربه میکنه این کارگردان نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر بوده و هست همین فیلم را قبلا به صورت نمایش در فرانسه کار کرده و این در اصل تجربه کردن تجربه بوده و کاملا به موضوع احاطه داشته, اما این مهم را باید در نظر گرفت که تئاتر و سینما دو مقوله مجزاست و این یک ریسک بزرگ در سینماست مگر این که قابلیت را برای استفاده از ظرفیت های سینما داشته باشد , کارگردان به خوبی تونسته به این مهم دست پیدا کنه به عنوان مثال در قاب بندی ها و استفاده کلوز آپ ها و مدیوم شات ها برای همزاد پنداری در این اثر , دوم استفاده از مقوله تدوین , تدوین در این اثر به خوبی جایگاه خودشو پیدا کرده و این کارگردان به عنوان اولین فیلم سینمایی خود به خوبی درخشیده و قابل تقدیر و تحسین است .
استفاده متفاوت از آنتونی هاپکینز , /انتونی بازیگر سرشناسی ایست اما در این فیلم شخصیت متفاوتی از اون رو می بینیم , در سکوت ها در نگاه ها و لحن سخن های او و در کل اکت او , پیرمردی مغرور جذاب خشن و در عین حال مهربان که بیماریش داره آروم آروم اعتماد به نفس اونو میگیره و سعی میکنه احساس از دست رفته رو پنهان کنه این یک نقش چند لایه است و هاپکینز هم به خوبی توانسته این نقش را به عرصه ظهور برسونه
کولمن بازی آرام و زیر پوستی که کاملا در خدمت فیلم بوده و به شکلی تعادل رو در صحنه برقرار میکنه , این گذشت یک بازیگر برای جلوراندن کار
مهمترین ویژگی این فیلم تدوین غیر خطی این فیلم است, این تدوین وظیفه گراه کردن ما و انتونی رو بر عهده داره که در انتهای فیلم همه به خوبی در این تله گرفتار می شویم , مسلما” تدوین بر اساس متن قوی و جزئیات تعریف شده از قبل انجام شده و باعث افزایش جذابیت فیلم شده در غیر این صورت و افشای خطی تاثیر کلی فیلم از بین می رفت , اما ما در فیلم پدر با یک پازل که سازنده در اختیار ما قرار داده تا ما اونو حلش کنیم, پازلی پیچیده و غیر خطی کمی جلو می رویم متوجه می شویم که نمی توانیم پازل را حل کنیم چرا که پازل خرابه , خب چرا ؟
در اصل ما اکثر قصه را از نگاه بیمار (آنتونی) می بینیم او دچار فراموشی شده و ترتیب زمانی اتفاقات از بین رفته و گاها ما خانه هایی از پازل را نمی بینیم یا با تکرار رو برو می شویم , پس از اول قرار بر ترتیب خطی وجود نداشته و ما قرار بوده در این فیلم آلزایمر بگیریم , باید بیننده هم زمان و مکان را گم کنه و این به بهترین شکل اجرایی شده , به عنوان مثال ما رد صحنه ای می بینیم که انتونی در آشپزخانه است کیسه خرید داره و کارهایی میکنه جلوتر که میریم ما دوباره با این صحنه روبرو می شویم قبل این ماجرا یعنی زمانی که آن خرید رو روی اپن می گذارد و می رود , این دو پلان را می توان به صورت خطی قرار داد من این دو پلان را به این شکل تعریف می کنم ابتدا آن کیسه خرید را روی اپن می گذارد و می رود سپس آنتونی به آشپزخانه آمده و همان خرید را دوباره در دست می گیرد و بازی می کند , بعد به روایت تصویری فیلم می رویم این دو صحنه با وجود تشابهات با هم فرق می کند که این خود تصویر ساختگی ذهن آنتونی است از واقعیت در حال وقوع و کارگردان می خواهد ما تصویر اشتباه را بپذیریم , ما باید لمس کنیم و تجربه کنیم یک نوع بیماری خاص و در عین ناباوری این اتفاق می افته ،ما در روایت این فیلم با سه نوع اتفاق برخورد می کنیم
یک اتفاقاتی که واقعا اتفاق می افته و ما می بینیم
دو اتفاقاتی که واقعا وجود داره ولی ما تعقییر یافته اونو می بینیم
سه اتفاقاتی که اصلا” به وقوع نپیوسته و ذهن آنتونی آنها را می سازد
استفاده از نماد ها “ساعت” آنتونی ساعت خودشو گم میکنه , ساعت برای آنتونی مهمه اون میدونه که مشکل ذهنی داره و زمان و گم میکنه اون براش مهمه که ساعت داشته باشه با چک کردن ساعت او میتونه خلاء فراموشی زمان و برای خودش پر کنه , حالا چرا ساعت گم میشه این خودش نمادینه چرا که زمان و گم میکنه , گم شدن ساعت در فیلم نماد گم شدن زمانه چه برای آنتونی چه برای ما , استفاده از مجسمه سر در انتهای فیلم که باز هم نماد از دادن ذهن و مغر و در اصل زوال عقل است .
طراحی صحنه و معماری خونه به شکلی که در طول فیلم جزئیات ائن تفیر میکنه به شکلی که ما هم به عنوان بیننده گیج می‌شویم , باز هم علت اصلی اون اینه که این خونه ها بخش زیادی از اون درون ذهن آنتونی ساخته میشه و خیلی از این اتفاقات در خانه سالمندانه و ما تصورات اونو می بینیم (باز کردن درب کمد و راه پیدا کردن به راهروی بیمارستان و … )
استفاده نور به خوبی وجه تاریک رو در چهره بازیگر نشان می دهد , موسیقی فیلم بی نظیره و موسیقی حس هشدار دهنده ای داره
در کل ما با تجربه آلزایمر در فیلم پدر روبرو میشویم و زمانی هر چند کوتاه زندگی خود را به دست فراموشی می سپاریم .