۲ میلیون ایرانی بی اختیاری ادرار دارند

ریال نیوز : زنان چهار برابر مردان به عارضه «بی‌اختیاری ادرار» دچار می‌شوند. این یک هشدار جدی برای همه ماست تا توجه بیشتری به این چالش سلامتی داشته باشیم؛ چرا که با وجود نرخ بالای این عارضه در جامعه، امروز از گفتگو درباره آن امتناع می‌شود. بنابراین بهتر است با آگاهی و دانش کافی برای یافتن راه حل اقدام کنیم و کنار آنهایی باشیم که از «بی‌اختیاری ادرار» رنج می‌برند.

به گزارش ریال نیوز ، به هرگونه دفع ناخودآگاه ادرار از یک قطره تا تخلیه کامل مثانه بی‌اختیاری ادرار گفته می‌شود. بی‌اختیاری ادرار بر حسب میزان دفع ادرار به سه سطح خفیف، متوسط و شدید تقسیم می‌شود. در ایران بین 1.5 الی 2 میلیون نفر به «بی‌اختیاری ادرار» دچار هستند که سهم زنان از این تعداد، بسیار بیشتر از مردان است. حدود 78 درصد از این جمعیت را زنان تشکیل می‌دهند. شیوع این عارضه در جهان بالاتر از شیوع بیماری‌هایی مانند پارکینسون و آلزایمر و تقریبا برابر با شیوع بیماری دیابت است.

با وجود این، بر اساس تحقیقات انجام شده در کشور، تقریبا یک سال و نیم زمان می‌برد تا فرد پس از نخستین مواجهه با این عارضه، به پزشک مراجعه کند. این موضوع یعنی اینکه «بی‌اختیاری ادرار» به قدر کافی در خانواده‌ها جدی گرفته نمی‌شود و حتی بدتر از آن، فرد از بیان دچار شدن به عارضه «بی‌اختیاری ادرار» حتی به نزدیکترین عزیزان خود نیز شرمگین است.

بی‌اختیاری ادرار نه یک بیماری، بلکه عارضه‌ی سایر بیماری‌هایی مانند دیابت، سکته، آلزایمر و … است. این عارضه، گرچه در همه سنین می‌تواند رخ دهد، اما با افزایش سن و امکان دچار شدن به بیماری‌های رایج دوران میانسالی و سالمندی، احتمال بالاتری برای وقوع دارد.

افراد دارای بی‌اختیاری ادرار، از نظر توانایی انجام فعالیت‌های فیزیکی و تحرک، به سه دسته فعال، نیمه‌فعال و وابسته به تخت تقسیم می‌شوند. افراد فعال دارای هیچ‌گونه محدودیت حرکتی نیستند. نیمه‌فعال‌ها برای راه رفتن و حرکت از عصا یا ویلچر استفاده می‌کنند و گروه آخر کلا قادر به فعالیت نیستند و به تخت وابسته هستند. غالب افراد وابسته به تخت و برخی از افراد فعال و نیمه‌فعال، برای رفع نیازهای اولیه خود نیازمند مراقب هستند.لازم به ذکر است که با توجه به رشد بالای جمعیت سالمندان در کشور، انتظار می‌رود که سالانه ایرانی‌ها بیش از پیش با چالش بی‌اختیاری ادرار روبرو شوند.

این عارضه اما راه‌هایی برای درمان دارد که البته هیچ یک از آن‌ها قطعی نیستند. ورزش‌های مخصوص و تمرین کِگِل را می‌توان با مشورت پزشک برای پیشگیری و کمک درمانی استفاده کرد، داروهایی نیز هست که با تجویز پزشک می‌توان مصرف کرد اما باید دانست که این داروها پاسخ یکسانی به همه افراد نمی‌دهد و درمان قطعی برای همه نیست. عمل جراحی نیز یکی دیگر از راه‌های درمان بی‌اختیاری ادرار است اما امکان برگشت عارضه، عدم درمان یا حتی تشدید آن نیز وجود دارد.

با مواجهه شدن با نخستین نشانه‌های بی‌اختیاری ادرار، این موضوع را با نزدیکان‌تان مطرح کنید و حتما برای درمان به پزشک مراجعه نمایید. همچنین اینکه، جوان‌ترها در خانواده برای مراقبت از والدین خود در این خصوص باید تلاش کنند که والدین به آن‌ها اعتماد کرده و در صورت مواجهه با عارضه بی‌اختیاری ادرار، ایشان را در جریان بگذارند.